Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη υπήρξε για μένα το βιβλίο του Μιλτιάδη Χατζόπουλου "Εν μέρει Ελληνίζων" από τις εκδόσεις "ΕΣΤΙΑ". Περιγράφει "αυθεντικά" και με πολύ μεγάλη ακρίβεια την (μεγαλο)αστική τάξη της Κύπρου στη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ (1955 - 1959). Τέτοια μάλιστα είναι η πειστική περιγραφή, που σε πολλά σημεία μου δίνει την εντύπωση πως περιγράφει γνωστούς σε μένα απλούς ανθρώπους. (Η έκπληξή-μου υπήρξε ακόμη μεγαλύτερη διαβάζοντας στον επίλογο ότι επισκέφθηκε την Κύπρο για πρώτη φορά το 1973!... Που σημαίνει ότι οι "πληροφοριοδότες-του" όχι μόνο περιέγραψαν αυθεντικά τα ιστορικά γεγονότα και την Κοινωνία, αλλά ακόμη ότι η αντίληψη της εποχής υπήρξε κοινό κτήμα μεγάλης πλειοψηφίας των Κυπρίων).
Στο βιβλίο διάχυτη είναι κατά τη γνώμη-μου η εκτίμηση και η συμπάθεια που έχει ο συγγραφέας για τον Κυπριακό Ελληνισμό και τους αγώνες-του, πράγμα όχι πολύ συνηθισμένο στους κύκλους της "τυποποιημένης" και κρατούσας "προοδευτικής κουλτούρας" στην Ελλάδα των αρκετών τελευταίων χρόνων. Περιγράφεται ακόμη ο ύπουλος ρόλος των Άγγλων αποικιοκρατών στην προσπάθειά-τους να κρατήσουν υπόδουλη την Κύπρο.
Για τη φιλολογική αξία του βιβλίου ομολογώ την "αναρμοδιότητά-μου", αλλά σίγουρα με κράτησε να το διαβάζω με απληστία μέχρι το τέλος. Χάρηκα που ακόμη και το 2009, στην Ελλάδα θεωρούν άξιο λόγου να γράψουν για το έπος του Κυπριακού Αγώνα. Σαν Έλληνας Κύπριος, θυμήθηκα ακόμη μέσα από το βιβλίο αυτό, πως οι Τούρκοι έχουν μακραίωνα "παράδοση" στις συλήσεις θρησκευτικών και λατρευτικών χώρων αλλά και αλλοιώσεις - καταστροφές μνημείων της Ελληνικής Ιστορίας της Κύπρου, και όχι μόνο μετά το 1974.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου