Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Δικαίωση των Ελληνοκυπρίων για το "περιουσιακό" από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο!

"Λουξεμβούργο: Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο δικαίωσε πλήρως το Μελέτη Αποστολίδη στην υπόθεση του εναντίον του ζεύγους Όραμς από τη Βρετανία. Απεφάνθη ότι η αναστολή της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στις περιοχές στις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο και το γεγονός ότι η απόφαση δεν μπορεί στην πράξη να εκτελεστεί στον τόπο όπου βρίσκεται το ακίνητο δεν εμποδίζουν την αναγνώριση και την εκτέλεση της σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ. Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΔΕΚ η απόφαση ενός δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να αναγνωρίζεται και να εφαρμόζεται από τα άλλα κράτη μέλη ακόμη και όταν αφορά έκταση που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της νήσου."
(Από την Κυπριακή Εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος").

Οι επαναλαμβανόμενες αυτές "νίκες" στην Ευρώπη δικαίωνουν όσους δεν "σπεύδουν" να προσυπογράψουν τη δικαίωση του "Αττίλα" στην Κύπρο! Χρειάζεται επιμονή, υπομονή και διαρκής αγώνας!

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Κώστας Καραμανλής: Φόρος τιμής στους πεσόντες - Κύπρος






"Φόρο τιμής στους πεσόντες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο απέτισε ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με την κατάθεση στεφάνου στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, όπου βρίσκονται οι τάφοι των Ελλαδιτών αξιωματικών και οπλιτών που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι κατά την τουρκική εισβολή του 1974.
Ακολούθως, ο πρωθυπουργός μετέβη στα Φυλακισμένα Μνήματα, όπου απότισε φόρο τιμής στους ήρωες της ΕΟΚΑ του '55-59. Τον κ. Καραμανλή υποδέχθηκε ο Κύπριος υπουργός Δικαιοσύνης Λουκάς Λουκά, ενώ σε σύντομη τελετή, του απενεμήθη χρυσό μετάλλιο από το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ '55-59.
"Με βαθύτατο σεβασμό και δέος αποτίω φόρο τιμής στους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας, κατά της αποικιοκρατίας. Η μνήμη του θανάτου των ηρώων, μας δίνει όραμα, πίστη και κουράγιο για να συνεχίσουμε το δικό μας αγώνα για μια ελεύθερη και ενωμένη Κύπρο. Τους το οφείλουμε", έγραψε ο Ελληνας πρωθυπουργός υπογράφοντας το βιβλίο επισκεπτών. "
(Από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων)

Ο Κώστας Καραμανλής είναι ίσως ο πρώτος υψηλός Ελλαδίτης αξιωματούχος που επισκέπτεται τα "Φυλακισμένα μνήματα" στην Κύπρο (και μάλιστα για δεύτερη φορά). Τα μηνύματα που προκύπτουν, τονώνουν την αγωνιστική διάθεση του Κυπριακού Ελληνισμού, και συνέτειναν στο συντριπτικό 76% "ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν", το 2004!...

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

"Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδος"

"Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδος", Μιχάλης Οικονομίδης, Μιχάλης Νικολάου, καθηγητές στο πανεπιστήμιο του Χιούστον : ("ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/04/2009, σελ. 6).

Στο άρθρο αναφέρονται τα πλεονεκτήματα της χρήσης συμπιεσμένου φυσικού αερίου της Βόρειας Αφρικής, και οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται για την Ελλάδα για να γίνει ενεργειακός κόμβος στην Ευρώπη!

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Απόσυρση ιταλικού τυριού με λιστέρια!

Για την απόσυρση δύο παρτίδων γκοργκοντζόλας, που παράγεται στην Ιταλία, κάλεσε η ΕΕ εξ αιτίας της παρουσίας του βακτηριδίου λιστέρια (Listeria monocytogenes) σε αυτό το τυρί. Το τυρί εισήχθη στη Γαλλία, τη Μάλτα, την Ολλανδία και τη Ρουμανία. (Δεν αναφέρεται η Ελλάδα στο δημοσίευμα).
Η μία παρτίδα τυριού έληγε στις 24 Απριλίου και η άλλη στις 2 Μαΐου, διευκρινίζουν οι αρχές.
Το βακτηρίδιο λιστέρια ευθύνεται για τη λιστερίωση, η οποία είναι μια σοβαρή μολυσματική νόσος με περίοδο επώασης έως και οκτώ εβδομάδων.
Η νόσος αυτή προσβάλλει κυρίως ευαίσθητες κατηγορίες ατόμων, όπως οι γυναίκες που κυοφορούν, οι ηλικιωμένοι, τα νεογέννητα και οι άνθρωποι με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

"While Obama Talks Turkey, US Policy Is One"

From "ENERGY TRIBUNE"
http://www.energytribune.com/

While Obama Talks Turkey, US Policy Is One

Peter C Glover

President Obama has been banging the drum for Turkey’s accession to the European Union. Not that there’s anything new in his policy. Turkey joining the EU has been US policy for every recent occupant of the White House, including George W. Bush.
Obama sees a ‘European Turkey’ as a win-win situation both for Europe and the United States. He believes, as does the Turkish PM Recep Erdogan, that it is the natural quid pro quo for Turkey’s development as Europe’s east-west energy bridge. Obama also perceives it will restore US-Turkish strategic relations in a volatile region. But, above all, Obama believes accession would send a powerful message to the Islamic world –Turkey’s population is 99.8 percent Muslim – that the West is not the enemy.
“The United States and Europe must approach Muslims as our friends, neighbours and partners in fighting injustice, intolerance and violence, forging a relationship based on mutual respect,” Obama told EU leaders in April. “Moving forward toward Turkish membership in the EU,” he went on, “would be an important signal of your commitment to this agenda.”
Fine-sounding words. So why did they go down like a lead balloon in Berlin, Paris and other EU capitals? To understand why, Obama and American policymakers – of red and blue persuasion – need to stop isolating energy and strategic international considerations from social and cultural ones. Put bluntly – and it is not what the ‘listening’ Obama wants to hear – the last thing most European states want is Turkey’s Islamic millions unleashed on a Europe increasingly struggling with a burgeoning self-imposed Muslim apartheid. In the view of key EU leaders, a United States still largely undiluted by multicultural soup-ism, just doesn’t get it.
The energy bridge
There is no doubting Turkey’s potential role as an east-west energy hub that can help Europe achieve greater diversification from Russian oil and gas dependence. The ‘great pipe hope’ is the Nabucco gas pipeline scheduled for construction in 2011. However, the 7.9 billion euro project to transport gas from Turkey to Austria through Bulgaria and Hungary, reducing European dependency on Russian gas, has been fraught with problems since conception. Not least over the viability of non-Russian sources of gas to run through it. Most of Turkmenistan’s gas distribution is already managed by Russia’s Gazprom. Iranian gas exports are subject to US and UN sanctions over its nuclear enrichment program.
Such is the lack of confidence Nabucco will ever prove viable, that a recent EU energy summit dropped it entirely from its Priority Project list. Nabucco’s developers breathed a sigh of relief, however, when the project was reinstated with seed-funding of 200 million euros. But within weeks of the EU’s cash commitment in early March 2009, Nabucco received a further devastating blow. Nabucco’s first phase had always been reliant on two new gas fields coming online in Azerbaijan. At a ceremony on March 27 in Moscow, however, the head of Azerbaijan’s state-owned energy company signed over the gas rights to his nation’s Azeri-Chirag-Guneshli and Shah-Deniz II fields on the Caspian to Russia’s Gazprom. Nabucco, once again, is in crisis over where it will get its gas.
But as much as it is a blow for European energy diversification hopes, it is also a blow for Turkish accession hopes. Turkey’s Prime Minister, Recep Erdogan, has already linked EU-Turkish energy prospects to stalled talks over Turkey’s EU membership even refusing to attend a recent conference on the pipeline’s construction until new membership talks make progress. With prospects for Nabucco weakened, so too is Turkey’s leverage over EU talks. Without Nabucco, Europe – particularly Germany, which has constantly undermined Nabucco, preferring to cut its own deals with Russia – can call time on Turkish hopes once and for all. But why should they want to? While Obama and US policy may perceive the accession of Turkey’s almost 80 million Muslims into what Islamic nations (and Obama) may see as a ‘Christian’ club as a useful international, intra-cultural olive branch, Europeans perceive the issue in far darker social terms.
Muslim Apartheid
Germany and France already have enormous social problems with their un-integrated Islamic millions, many, especially in Germany, from Turkey. Germany, France and Britain are all currently struggling with mass immigration problems after accession was granted to poor eastern European states. But Turkey is poorer still, having only one-third the standard of living of most European countries. Mass Turkish emigration across Europe if accession is granted is seen as inevitable. More specifically, Europe’s concerns include:
Turkey is not culturally ‘European’
Accession will unleash a wave of Turkish (Muslim) immigrants on Europe
Turkey is too big and will thus wield too much power in Europe
Turkey is too poor and will cost the rest of the EU too much in subsidies

Denmark, Greece and Cyprus are among Turkey’s other detractors. France’s Nicolas Sarkozy swept to power in May 2007 on a tide of anti-Turkish/Muslim sentiment in the wake of France’s on-going street riots – again linked to disaffected, un-integrated, Islamist youth. Germany and France want Turkey offered ‘privileged partner’ status. But for Turkish PM Recep Erdogan anything less than full membership is a non-starter if the country’s hopes for modernization are to be realized – at the expense of European taxpayers. The EU’s own polls consistently reveal cross-European support for Turkey’s admission hovering around 30-35 percent. The most comprehensive, in 2005, showed only 20 percent support in France and 21 percent in Germany. Even in Britain, where support is highest in Europe, it is just 44 percent. In that sense the US-UK-backed policy has no democratic support from Europeans. If anything those percentages since 2005 can have only dropped further. Far from demanding acceptance or integration – the alleged multicultural ideal – Muslim communities in Germany, France, Britain and across Europe generally are increasingly demanding the right to exercise Sharia Law via their own courts, as well as live in cultural separation in schools and society. No wonder Europe enthusiasm for Turkish accession is wholly at odds with that of current American policy. But internal social concerns are only the half of it.
Turkey: the reality
Obama’s assertion that Europe, the US and Turkey hold, “common values that we share as democracies” does not bear closer scrutiny. While the White House persists in speaking of a Turkish secular state, domestically PM Recep Erdogan, with the apparent blessing of his people, plainly has other aspirations. Turkey’s Islamist leaders see Erdogan’s Islamist aspirations as positioning the country as the champions of a new caliphate. Erodgan’s wife is not only a practising Muslim but a politically active one. She wears the veil and in 2006 her husband’s government attempted to criminalize adultery, amongst other more radical Islamist moves. On assuming the premiership, Erdogan attempted to appoint Ahmet Sezr, an Islamist who perceives monetary interest as contrary to Koranic teaching, as head of the central bank. In April 2007 Erdogan nominated Abdullah Gul, his former foreign minister and another Islamist, as president. This gave the prime minister a virtual political free hand.
Erdogan travels more often to other Muslim countries than to Europe and has openly been accused of Islamizing foreign policy. In 2006 Erdogan even stunned Western friends by hosting the leaders of the Palestinian terrorist group Hamas. In April 2007 at a meeting of the Arab League in Sudan, Erdogan outspokenly rejected Western accusations that the Khartoum government was guilty of genocide in its Darfur region. “Foreign policy is definitely taking on a more Islamist tone under this government,” confirms Ali Tekin, a teacher of international relations at Ankara’s Bilkent University.
The ‘values’ of which Obama speaks must, above all, include the democratically protected right to free speech. Yet Turkey recently blocked NATO Secretary General, former Danish Prime Minister Anders Fogh Rasmussen, from taking office because of his principled support of free speech during Denmark’s Mohammedan Cartoon affair. And, as recently as March, the EU had cause to warn Erdogan’s government, after it imposed a massive $500 million fine on the Dogan Group, Turkey’s largest media group. The draconian fine was interpreted by the EU and other Western observers as an attack on free speech in the Turkish press.
Does any of this sound ‘European’ to the Obama administration? Does any of this sound like a country moving towards “common values shared by democratic states”? Handcuffing EU states to a ticking demographic cultural and social time-bomb – as Germany and France attempted to warn the ‘listening’ Obama – on the altar of Islamist appeasement is just too high a price to pay for an ‘energy bridge’ that already looks like a pipedream. Obama might talk Turkey, but his EU-Ankara policy patently is one.
ENDS

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

"For fear of the ... Turks!" / "Δια τον φόβον των ... Τούρκων!"

The White House publisized, after 48 hours, a photo from the "secret meeting" of President Obama with the Ecumenical Patriarch Bartholomeos, ("for fear of the ... Turks?...")
Ο Λευκός Οίκος δημοσιοποίησε, μετά από 48 ώρες, μία φωτογραφία από τη "μυστική συνάντηση" του Προέδρου Ομπάμα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ("δια τον φόβο των ... Τούρκων;...)

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΚΟΛΥΜΒΗΤΙΚΩΝ ΔΕΞΑΜΕΝΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ κλπ.


Κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης για τη «λειτουργική τακτοποίηση τουριστικών καταλυμάτων και αδειοδότηση κολυμβητικών δεξαμενών αρμοδιότητας ΕΟΤ».

"ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ:

α) Σχεδιαγράμματα εις τριπλούν υπογεγραμμένα από διπλωματούχο μηχανικό μέλος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ).

β) Τεχνική Έκθεση Διπλωματούχου Μηχανικού μέλους ΤΕΕ εις τριπλούν, στην οποία θα περιλαμβάνονται αποκλειστικά τα παρακάτω στοιχεία:

- προέλευση νερού τροφοδοσίας - χωρητικότητα δεξαμενής, οριζόντιες διαστάσεις και βάθη αυτής,

- ρυθμός ανακυκλοφορίας ύδατος,

- φίλτρα (επιφάνεια διήθησης σε m2, διηθητική ικανότητα, αριθμός), αντλίες ανακυκλοφορίας (τύπος, ιποδύναμη, παροχή), εκκένωσης (αποχετευτική ικανότητα), αύλακες υπερχείλισης, σήμανση βάθους

- περιγραφή του τρόπου διάθεσης υγρών αποβλήτων

- απολύμανση, (τρόπος απολύμανσης, έλεγχος αλγοειδών, τρόπος ρύθμισης ΡΗ, έλεγχος υπολειμματικού χλωρίου),

- έλεγχος μικροβιολογικής ποιότητας νερού και εργαστηριακές εξετάσεις.-

μέτρα ασφαλείας λουομένων, σωσίβια, κατάλογος τηλεφώνων έκτακτης ανάγκης , σήμανση, κλίση πυθμένα.

- ορισμός Υπευθύνου Ασφαλείας με αναφορά στα καθήκοντά του σχετικά με την εξασφάλιση της παροχής πρώτων βοηθειών σε λουομένους κατά την λειτουργία της κολυμβητικής δεξαμενής."


Σημ. Από τη ψήφιση του Νόμου, θα δίδεται τετράμηνη προθεσμία συμμόρφωσης!

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

"ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ" - "ΙΔΙΩΤΙΚΑ - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΟΚΙΜΩΝ"


Σύμφωνα με τη Νομοθεσία για την Προστασία των Καταναλωτών, σε περίπτωση αντιδικίας, ο Παραγωγός και όχι ο Καταναλωτής οφείλει να αποδείξει ότι το προϊόν δεν είναι ελαττωματικό, γεγονός που συμβάλλει στην προστασία του καταναλωτικού κοινού στο μέτρο που αποτρέπει τον παραγωγό από ενέργειες οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Αντίστοιχα προτρέπει τους Παραγωγούς στην πραγματοποίηση συστηματικών αυτοελέγχων προκειμένου να εξασφαλιστεί η ποιότητα των προϊόντων. Κάθε επιχείρηση που παράγει, διακινεί, προμηθεύει τρόφιμα ή ποτά, υποχρεούται να τηρεί σύστημα ποιότητας που να διασφαλίζει την υγιεινή και ποιότητα-τους, τεκμηριωμένο με διαδικασία αυτοέλεγχων. (Διαδικασία haccp).
Εφαρμόζοντας σύστημα αυτοελέγχων ποιότητας, οι επιχειρήσεις επιδιώκουν να βελτιώσουν την κατάσταση στους τομείς της Υγιεινής και Ασφάλειας, όπως και στην Περιβαλλοντική Διαχείρισή-τους, δημιουργώντας όλες τις προϋποθέσεις για συνεχιζόμενη οικονομική δραστηριότητα.

Η ανάγκη των αυτοελέγχων προκύπτει από:
Τη διαρκώς αυξανόμενη ευαισθητοποίηση των πολιτών, όσον αφορά τη λήψη ποιοτικών και ασφαλών υπηρεσιών. Υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις για διασφάλιση και ταυτόχρονα απόδειξη των ποιοτικών και υγιεινών χαρακτηριστικών των προϊόντων και υπηρεσιών.
Το ανταγωνιστικότερο διεθνές περιβάλλον, στα πλαίσια και της Παγκοσμιοποίησης της οικονομικής δραστηριότητας
Την από πλευράς των ίδιων των επιχειρήσεων, στα πλαίσια «Προγραμμάτων Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης», ή έστω και για λόγους δημοσίων σχέσεων, επιθυμία να εμφανισθούν ως υπακούουσες ή και συμμετέχουσες στις επιθυμίες της Κοινής Γνώμης.
Ήδη από τη Νομοθεσία για την "Υγιεινή & Ασφάλεια των Τροφίμων".
Στη διαδικασία αυτή καίριος είναι ο ρόλος των Ιδιωτικών – Ανεξάρτητων Εργαστηρίων Δοκιμών. Τα μέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιωτικών - Ανεξάρτητων Εργαστηρίων Ποιοτικού Ελέγχου («ΠΑ.Σ.Ε.Π.Ε.») έχουν μακροχρόνια και επιτυχή παρουσία στην Κοινωνία και την Οικονομία, στο Κράτος και στον Ιδιωτικό τομέα. Επιδεικνύουμε διαρκή και επίμονη προσπάθεια για να πετύχουμε τη βελτίωση της Ποιότητας στις Υποδομές και τις Διαδικασίες των μελών-μας. Τα ιδιωτικά εργαστήρια δοκιμών αποτελούν αυθεντικό και γνήσιο παραγωγικό τομέα, αφού με τις επενδύσεις, την γνώση και την εργασία-μας προσφέρουμε ουσιαστικό έργο στον τόπο και σε θέματα αιχμής, μεταξύ άλλων:
Την Υγιεινή & την Ασφάλεια των Τροφίμων (Λειτουργία ΕΦΕΤ, εφαρμογή haccp)
Το νερό (πόσιμο, χρήσης, κολύμβησης)
Την Οικολογία & την Προστασία του Περιβάλλοντος.
Την Προστασία πολιτών και εργαζομένων από επικίνδυνες ουσίες ή διαδικασίες
Πιστεύουμε ακόμη στην ανάγκη για μαζικότερη συμμετοχή των συναδέλφων, αφού ο χημικός είναι ο «κατ’ εξοχήν» εργαστηριακός επιστήμονας, αλλά και γιατί τα ιδιωτικά εργαστήρια δοκιμών αποτελούν σημαντικό και πολλά υποσχόμενο στο άμεσο μέλλον, χώρο επαγγελματικής δραστηριότητας του κλάδου. Θα επιδιώξουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τον άδικο και αθέμιτο πολλές φορές ανταγωνισμό που αντιμετωπίζουμε στην άσκηση του επαγγέλματός-μας.
«Από καιρού εις καιρόν» αναπτύσσεται συζήτηση σχετικά με την αναγκαιότητα για «ειδικές αδειοδοτήσεις» ή όχι των Εργαστηρίων Δοκιμών.
Μέχρι σήμερα, τα Εργαστήρια-μας λειτουργούν απρόσκοπτα, χωρίς οποιαδήποτε ανάγκη «αδειοδότησης».
Ο νόμος Ν3325/2005, ο οποίος εκδόθηκε για «απλούστευση διαδικασιών» (σε αντικατάσταση του νόμου 2516/1997), σαφώς αναφέρεται στην «Ίδρυση και Λειτουργία Βιομηχανικών και Βιοτεχνικών Εγκαταστάσεων» όπου βεβαίως δεν εντάσσονται τα Εργαστήρια Δοκιμών.
Από την άλλη, ισχυρή είναι η άποψη, ότι τυχόν υπέρμετρες – γραφειοκρατικές απαιτήσεις θα στερούσαν μικρά (περιφερειακά) εργαστήρια τη δυνατότητα να παράσχουν υπηρεσίες.
Πιστεύω ότι η δυνατότητα χημικοί ή χημικοί μηχανικοί να παρέχουν «υπηρεσίες δοκιμών και αναλύσεων», με τη δήλωση έναρξης επιτηδεύματος στη Δ.Ο.Υ., χωρίς οποιαδήποτε άλλη αδειοδότηση είναι συνυφασμένη με τη λήψη του Πτυχίου-τους. (Ακριβώς όπως ο γιατρός, μπορεί να ασκεί το επάγγελμά-του στο ιδιωτικό-του ιατρείο - γραφείο, με μόνη τη λήψη Πτυχίου, χωρίς να απαιτείται να παίρνει άδεια λειτουργίας για ίδρυση Κλινικής ή Νοσοκομείου…)
Άλλωστε, είναι γνωστό τοις πάσι, ότι στις διαδικασίες αδειοδοτήσεων, ο πλέον οφελειμένος είναι ο αδειοδότης, ενώ προάγεται και η διαπλοκή σε καθεστώτα περιορισμένης διαφάνειας. Γίνονται χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια και προδιαγραφές (αδιαφάνεια), ενώ πολλές φορές επικρατεί συντεχνιακή αντίληψη, γραφειοκρατική συμπεριφορά και υποβόσκει καθεστώς διαπλοκής και ίσως διαφθοράς.
Φυσικά, όσοι επιθυμούν να λειτουργήσουν εργαστήρια ως επιχειρήσεις, μόνο αυτοί και από κάποιο μέγεθος και άνω (πχ εφόσον απασχολούν προσωπικό, ενδεικτικά, άνω των 5 ατόμων) να υποχρεώνονται σε τυπικές, συγκεκριμένες, διαδικασίες (όπως ελάχιστου χώρου, πυρασφάλειας, κλπ!)
Η διαδικασία διαπίστευσης παραμένει ως εθελοντική διαδικασία για όσους οι συνθήκες εργασίας-τους το απαιτεί.
Στο επίσημο, ολιγοσέλιδο, έγγραφο για την σύσταση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων, (αλλά και στο «Λευκό Βιβλίο για την Ασφάλεια των Τροφίμων) στο κείμενο επαναλαμβάνεται πάμπολλες φορές η ανάγκη για ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ! Μια επισήμανση βαρύνουσα και προς πάσα κατεύθυνση. Διαφάνεια στους ελέγχους, τις διαδικασίες, τις δειγματοληψίες, τις μεθοδολογίες, τη συνεργασία μεταξύ Επισήμων Αρχών, Επιστημονικών Ενώσεων, Παραγωγών, Επιχειρήσεων και Καταναλωτών, την ευρύτατη ενημέρωση των Ευρωπαίων Πολιτών – Καταναλωτών. ("Glasnost" = Διαφάνεια)
Στη χώρα-μας, ιδρύθηκε μετά από μακροχρόνιες συζητήσεις ο ΕΦΕΤ, για να αναλάβει «ενιαία» τον επίσημο έλεγχο σαν εθνική συνιστώσα της επίσης νεοσύστατης «Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων». Είναι εντελώς ανακριβές να λέγεται, πως ο ΕΦΕΤ δημιουργήθηκε για να συντονίσει 5 – 6 άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες!... Η ίδρυσή-του, θεωρήθηκε, δικαίως κατά τη γνώμη-μου, ως εκσυγχρονιστική – μεταρρυθμιστική εξέλιξη! ("Perestroika" = Μεταρρύθμιση).
Κάθε φορά που γινόμαστε μάρτυρες σε περιστατικά που άπτονται στην αποτελεσματική προστασία της Υγείας των Ευρωπαίων Πολιτών (στη χώρα-μας αλλά και σε άλλες χώρες – μέλη της Ένωσης) και στη λειτουργία των συστημάτων ποιότητας, επισήμων ελέγχων & διαδικασιών αυτοελέγχων. γίνονται συζητήσεις που πιθανόν και να αποπροσανατολίζουν από την ανάγκη για διαφανείς, συστηματικούς και συνεχείς αποτελεσματικούς ελέγχους.
Λέγεται πως μια μέθοδος επιτυχούς προώθησης κάποιου σκοπού είναι να γίνονται «ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣ, ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ». Αντίθετα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτελμάτωση και τελική αποτυχία, να κάνουμε «ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣ, ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ».
Η ανάγκη για Προστασία της Υγείας των Πολιτών, διασφαλίζεται με τη ύπαρξη συστημάτων ποιότητας και αποτελεσματικών διαδικασιών ελέγχου, και συγκεκριμένα:
1. Κάθε επιχείρηση που παράγει, διακινεί, προμηθεύει τρόφιμα ή ποτά, υποχρεούται να τηρεί σύστημα ποιότητας που να διασφαλίζει την υγιεινή και ποιότητα-τους, τεκμηριωμένο με διαδικασία αυτοέλεγχων. (Διαδικασία haccp).
2. Ο επίσημος έλεγχος πρέπει να πραγματοποιεί συστηματικά και τακτικά προγράμματα επισήμων ελέγχων, με διαφάνεια και να ενημερώνει τους Πολίτες για τα αποτελέσματα-τους. Στη χώρα-μας δεν υπάρχει γενικευμένο πρόγραμμα επιθεωρήσεων – εργαστηριακών ελέγχων Τροφίμων (εφαρμογή haccp), Εγκαταστάσεων Βιολογικής Επεξεργασίας Λυμάτων & Αποβλήτων, Κολυμβητικών Δεξαμενών κ.α. Δυστυχώς, οι διαμάχες μεταξύ «συναρμοδίων υπηρεσιών», και άλλες αδυναμίες οδηγούν κάθε φορά να αντιμετωπίζουμε σπασμωδικά, φαινόμενα όπως το "εξασθενές χρώμιο" στο νερό», η περίπτωση του ηλιελαίου, ή η μόλυνση – ρύπανση που προκαλείται από ανεξέλεγκτη λειτουργία βιομηχανιών και άλλων επιχειρήσεων. Οι έλεγχοι πρέπει να είναι συστηματικοί, συχνοί και διαφανείς!
Δεν υπάρχουν νομοθετημένες εθνικές προδιαγραφές σε αρκετούς τομείς της δραστηριότητας-μας (πχ η παρουσία ψευδομονάδων σε κολυμβητικές δεξαμενές).
3. Ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) πρέπει να ενισχυθεί στο έργο της πλήρους, όχι αποσπασματικής, και με διαφάνεια, εκτέλεσης της αποστολής-του, και να αποτελεί την εθνική συνιστώσα της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων.
4. Η αλυσίδα των συστημάτων ποιότητας «παραγωγός – αυτοέλεγχος – επίσημος έλεγχος – καταναλωτικό κίνημα» πρέπει να αφεθούν και να υποβοηθηθούν στην εκπλήρωση των δραστηριοτήτων-τους χωρίς επικαλύψεις, αλλά με πλήρη διαφάνεια! Το καταναλωτικό κίνημα πρέπει και στη χώρα-μας να αποτελέσει χώρο δράσης των ενεργών πολιτών.
Μόνο έτσι θα βελτιωθεί η Ποιότητα και η ασφάλεια των προσφερομένων τροφίμων (και άλλων προϊόντων) σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας και μιας ανοικτής κοινωνίας ευαισθητοποιημένων πολιτών.

Δημήτρης Ιω. Οικονομίδης
Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιωτικών – Ανεξάρτητων Εργαστηρίων Ποιοτικού Ελέγχου (ΠΑ.Σ.Ε.Π.Ε.)
Μέλος ΣτΑ Ένωσης Ελλήνων Χημικών.